Drake Bay

20 januari 2018

We vertrekken rond een uurtje of 8 naar Drake Bay, we pinnen eerst nog even en rijden dan verder. De rit naar Drake Bay vanaf Playa Bejuco zou 4 uur in beslag nemen. Het grootste deel rijden we over asfalt, als we een afslag nemen naar Drake Bay gaan we van het asfalt af en zien we 2 toekans vliegen, YES!! De weg valt nog steeds mee, maar als we verder rijden wordt het wegdek van puin wel smaller. Uiteindelijk rijden we in de bush bush maar dat blijkt dus de verkeerde weg te zijn, haha. We rijden een stukje terug, uiteindelijk passeren we 6 rivierbeddingen en komen we na 5 uur (verkeerde afslag en een pauze onderweg) aan in Drake Bay we zoeken naar ons logement Drake Bay Paradise.

Drake Bay is een piepklein dorp aan een baai en ligt verscholen in de bergen, dus veel weggetjes gaan omhoog en weer omlaag. Drake bay Paradise is een bergje op en dan weer een bergje af, het ligt in een prachtige natuurlijke omgeving. Het luxe hotel van Playa Bejuco laten we achter ons en we gaan echt back to basic. We hebben geen airco en haarfohn (niet dat we die nodig hebben), we hebben geen koelkast voor onszelf (wel een gezamenlijke) ook hebben we geen zwembad, er is geen spiegel, geen plankje voor je tandenborstel, geen wcrolhouder, maar we hebben wel een kreek voor onze tuin stromen, een limoenboom voor onze neus en kolibries in de planten naast onze veranda. We zijn zo back to nature dat we zelf geen warm water hebben, dus een douche nemen is wel even een uitdaging. We doen wat boodschappen, nemen een borrel en gaan naar de kreek, daar neem ik een pedicure en manicure. Er zitten namelijk poetsgarnalen in de kreek die mijn handen en voeten onder handen nemen. Sommige zijn zo driftig in hun poetsbeurt dat 1 garnaal een korstje van mijn voet pulkt waardoor ik gelijk bloed.

21 januari 2018

We maken zelf een ontbijtje en iemand heeft gewoon 5 eieren van ons gestolen! Wat stom. Daarna wassen we wat kleding uit en installeren we een waslijn. In de ochtend lopen we naar het strand en in de middag drinken we wat bij een barretje, een local praat over zijn werk bij een nieuwe hotel op de heuvel en hoe ze daar vogels voeren en dan daar ook een toekan zo nu en dan langs komt. We zien tijdens zijn verhaal een toekan heen en weer vliegen, we zien steeds toekans en zien we ze niet dan horen we ze wel. Nu ik dit verslag aan het typen ben hoor ik ook een toekan (maar ik zie hem niet). Maar ze fatsoenlijk op de foto krijgen is nog niet gelukt, tot mijn grote ergernis. We eten in de dorp en ik vind dat we met de auto hier de berg op en af kunnen moeten rijden, Gooijert vind het overdreven.

22 januari 2018

Deze ochtend gaan we een wandeling maken, alles is ingepakt, water, camera en verrekijker. Toevallig dat het groepje Fransen eieren hebben gekocht en 5 eieren hebben gekookt……. Aha de dieven zijn dus de Fransen!
We gan op pad en het eerste stuk lopen we verkeerd en in de vroege ochtend is al bloedheet. Als we weer op de goede route zitten pak ik mijn camera uit de tas en blijkt er een flesje water gelekt te hebben waardoor ik weer een mistig zicht heb. We laten de camera even drogen in de zon, maar besluiten dan toch maar terug te gaan. Drie eekhoorns trekken onze aandacht en de camera is wat minder mistig dus besluiten we toch maar verder te wandelen. We lopen de halve route naar San Josecito, het is zo bizar warm dan het zweet overal uit gutst en wildlife zien we ook niet. We lopen terug naar het dorp en drinken een verse ananasshake en zien een toekan voorbij vliegen…….. (ik zeg niks)
We nemen een ijskoude douche in onze jungle hut en doen de rest van de middag geen fluit meer. Nou ja ik onderga nog even een mani,- en pedicure in de garnalensalon. Rond een uurtje of 4 besluiten we toch eens dat hotel op te gaan zoeken, we weten geen naam meer, dus we rijden gewoon de heuvel op. Als we terug rijden zien we ineens die gast lopen waar we mee hebben gesproken! Wat een toeval, we gaan naar het hotel, wat nog lang niet af is. We drinken een biertje en in een boom hangen 3 bananentrossen waar vogels aan het eten zijn. We zijn er nog geen 5 minuten of een koppel toekans komt eten. Ik sluip steeds dichterbij, wat tof om ze van zo dichtbij te kunnen zien! Als het koppeltje weg is, komen er 2 fiery billed aracari’s langs. Dat worden er uiteindelijk 6! Wat zijn ze mooi met hun felgekleurde snavels. Zo werd het toch nog een geslaagde dag, haha. We maken zelf burrito’s en komen erachter dat ons halve flesje olie is opgebruikt en dat de ananas die we gisteren aten ook is opgegeten……..fijne mensen die Fransen. We jatten 5 eieren van ze terug.

23 januari 2018

We staan om 6 uur al op want we gaan vroeg aan de wandel.  De Fransen missen hun eieren, jammer joh……
Het eerste stukje rijden we met de auto en dan lopen we verder. Het is een leuke maar niet heel spannende route langs de kust. We zien wat apen en later 2 scarlet macaws. We lopen zo’n 4,5 uur heen en weer. Als we terug bij onze hut komen gaan we bij de keuken zitten want er ligt een grote tros bananen en papaja voor de vogels. En een half uurtje later komt er een toekan aanvliegen. Heel voorzichtig komt hij steeds dichterbij en uiteindelijk eet hij van de papaja, zo gaaf!
Met de auto gaan we naar het dorp, wat een goed idee om met de auto te gaan zeg ik nog tegen Gooijert, die alleen maar grinnikt. Maar als we net aan ons avondeten zitten begint het keihard te regenen, echt fijn dat we met de auto zijn, lol.

We pakken onze spullen in want morgen gaan we naar Corcovado, whoop whoop zin in! Beetje jammer is dat als we binnenstappen in onze hut, ik een lichte vlek op de boomstamtafel zie…… echt een monster van een grote spin daar!!!! Gooijert vangt het monster en gooit hem naar buiten, echt zoooo niet grappig. Ik droom de hele nacht over alle soorten en maten spinnen die je maar kan bedenken, ieks.

24 januari 2018

Tijdens het aankleden zegt Gooijert: ga eens opzij, daar zit een spin…. godsamme, nog zo’n engerd! Deze is dan wel de helft kleiner, maar toch…. We ontbijten en gaan dan met de auto (YEAH) naar het strand. Daar stappen we in de boot en varen een uur lang naar Corcovado. De man waar we onze junglehut van huren is gids in het park en hij leidt ons rond. Het begint tof, met blaadjes die naar knoflook smaken, een eekhoorn die langs rent en we eten termieten die naar munt smaken. We zien wat apen en hij gaat op zoek naar een tapir, die kan hij niet vinden en dan slaat de stemming eigenlijk om. Een paar gasten klagen dat ze amper wildlife zien en de gids gaat van het pad af (wat niet eens mag). We klimmen en klauteren door de jungle, iedereen zit onder de krassen van de bromelia’s, we zien geen dieren en je moet donders goed uitkijken waar je loopt, de sfeer is niet leuk meer. De gids is blijkbaar in zijn fanatisme om wat te vinden verdwaald. Uiteindelijk vinden we het pad terug en zien we een specht, een great currasow en een miereneter maar dat was het dan wel. Corcovado park had 1 van de hoogtepunten van onze reis moeten zijn, hier is de grootst biodiversiteit ter wereld te vinden in de flora en fauna wereld, maar wat was dit een enorm teleurstelling zeg! Het kost veel geld (95 USD pp) en tijd (1 uur heen en 1 uur terug varen en zeiknat worden) om er te komen en dan zien we niet eens iets bijzonders of iets wat we nog niet hadden gezien. We krijgen een lunch en dan varen we alweer terug naar Drake Bay. We eten in het dorp en Gooijert haalt me over om te gaan lopen (vooruit dan maar) Als we terug lopen komen we weer langs een stapel holle bakstenen, daar hebben we van de week ook al in de avond gekeken omdat daar een heel grappig geluid uit komt. We hebben toen niet kunnen vinden wat het was, dus we gaan weer op zoek. Gooijert kijkt in de bakstenen en ik in het plasje met wat begroeiing voor de bakstenen, uiteindelijk vind ik wat het geluid maakt….. een piepklein kikkertje die zijn keel tot ballon opblaast. Het beestje is 2 cm groot, zo leuk!

25 januari 2018

Tijdens het ontbijt zoek ik op welke spin er nou precies in onze kamer zat, ik denk namelijk dat het om de wandering spider gaat, wordt ook wel bananenspin genoemd en ja hoor, het is hem…… Hij staat in de top 10 van gevaarlijkste dieren in Costa Rica, brrr de griezel.

Deze ochtend gaan we naar het strand, daarna kopen we wat fruit en eten dat op bij de buitenkeuken bij onze junglehut. We leggen ook wat restjes mango en passiefruit neer voor de vogels. We drinken een biertje en de toekan komt eten en nog wat andere kleine vogels. Dan zien we wat beweging in het groen….. een neusbeertje komt ook wat fruit snoepen, echt zo lief! Daarna zien we nog een agouti langs wandelen (soort grote cavia) en nog wat later komt er een tayra langs wandelen, dit diertje laat zich zelden zien, het is een marterachtige maar dan zo’n 75 cm lang. Geslaagde middag zou ik zo zeggen. In de avond krijgen we een avondtoertje van de lodge eigenaar, nadat we een paar grote spinnen hebben gespot stopt zijn lamp er mee, dus verzetten we de rest van de toer naar morgenavond. We lopen zelf nog wel even naar de talking stones om de kikkers daar te fotograferen en gaan dan naar bed toe.

26 januari 2018

We gaan op kajaktoer vandaag. We gaan eerst met de boot mee en stappen op het strand op. Na een half uurtje varen stappen we over op een andere boot en dan varen we de mangrove in. De 3 kajaks liggen al op ons te wachten. We hijsen ons in de kajak en gaan op pad. De mangrove is prachtig en heel stil! Als we wat smallere vaarwegen ingaan kom ik wel zo nu en dan klem te zitten met mijn kajak en peddels tussen de bomen en wortels. Als Gooijert mij ziet stuntelen en mij hoort gniffelen komen we niet meer bij van het lachen, echt tranen stromen over mijn wangen. Gooijert besluit mij op sleeptouw te nemen want ik ben echt hopeloos in een kajak (al vind ik zelf dat het prima lukt). Ik vind het prima,  de gids plukt onderweg wat fruit, ik sleep achter Gooijert aan en snoep van het fruit en kijk om mee heen, ik krijg hier wel een efteling gevoel bij, het enige wat mist is een cocktail, haha. Als we klaar zijn met kajakken gaan we door de jungle hiken, man man ik geloof dat iedereen ons voor vol aanziet want we gaan weer lekker off trail en dwars door de bladeren, modder, wortels en lianen heen. We lunchen bij de gids thuis en na de lunch gaan we op zoek naar de krokodillen, die niet thuis zijn overigens maar de weg ernaar toe is nog dramatischer dan vanmorgen. Ik kom zelfs vast te zitten in de modder tot onder mijn knieën en krijg amper mijn benen uit de modder getrokken. Als we terug komen moeten we nog een uur wachten op de boot voordat we terug kunnen naar Drake Bay. Het water is bijna verdwenen uit de mangrove en het is voor de kapitein ploeteren om eruit te komen. Als we in de baai uitkomen komt de andere boot aangevaren en stappen we weer over, terug naar Drake Bay. We hebben gelachen en het was weer een avontuur, wederom amper wildlife gezien, maar we hebben een leuke middag gehad maar we vonden het bedrag van 95 USD pp echt belachelijk veel geld. We besluiten dan ook ook geen enkele toer meer te doen zelfs niet het snorkelen wat ook weer 90 USD pp kost. We hebben mooiere stekken onder water gezien dat weten we nu al dus dat is het geld gewoon niet waard.
De avondtoer gaan nu ook weer niet door want de eigenaar heeft een vriend op bezoek en gaat bbq-en, morgenavond belooft hij……