Van Drake Bay weer naar huis

27 januari 2018

We gaan na het ontbijt op pad naar Playa San Josecito, daar kan je mooi snorkelen, dus we pakken onze spullen en rijden naar Playa Rincon, vanaf daar is het nog een half uur lopen naar San Josecito. Maar we zijn nog geen 5 minuten onderweg of ik stoot mijn teen tegen een boom die op het strand ligt en de nagel van mijn grote teen scheurt een stuk in en ik begin te bloeden, shit shit shit. We gaan terug naar onze hut en doen niets meer die dag, nou ja een beetje lezen, lummelen, toekans bekijken en bier drinken. Mijn teen zit lekker ingepakt en is een beetje dik. We doen toch de avondtoer met het stel nederlanders en slovenen en met een beetje hulp van Gooijert red ik het wel. We zien vooral spinnen en dan te bedenken dat die spinnen soms op nog geen 5 meter van onze hut zitten is af en toe even slikken. Een schorpioenspin is wel erg interessant om te zien net als de tarantula, al vind ik die wel heel eng.
Na een half uur zegt onze gids dat het maanlicht te fel is dus de toer gaat morgenavond verder. Huh wat he? Oke het zal wel .…. We horen overal de red eye tree frog en kijken zelf nog even verder maar we vinden ze niet.

28 januari 2018

Na het ontbijt halen we eerst nieuwe pleisters bij de supermarkt. Dus ik zeg in mijn allerbeste spaans dat ik er 10 wil. De verkoopster begint te tellen en houd al snel op, er wordt verder gezocht naar meer pleisters, dus Gooijert zegt volgens mij heb je er meer dan 10 gevraagd…. Eh ik heb cien gezegd….. dus ik tel nog even na, uno dos trez quatro sinco seiz siete ocho nueve diez… FUCK, ik heb 100 pleisters gevraagd in plaats van 10, hahahaha. Ik herstel mijn fout snel en toen kreeg ik er 10. We gaan wederom op weg naar San Josecito, we parkeren de auto weer bij Rincon en lopen over het strand en paden naar San Josecito. We komen daar aan en vinden de zee niet erg vlak, maar na een uurtje gaan we toch proberen te snorkelen. Ik trek mijn zwemvliezen al op het strand aan en loop achteruit het water in, want, zo dacht ik, dan blijft de pleister tenminste zitten. De zee zelf had andere gedachten, ik word werkelijk alle kanten op gesmeten door de golven en de zuiging daarvan. Maar goed, na een lachbui liggen we dan uiteindelijk in het diepe water en gaan we snorkelen. Er staat best wat stroming en het zicht is beroerd. Eigenlijk is alles beroerd, we moeten flink zwemmen om vooruit te komen en we zien amper wat. Een paar koraalformaties en wat vissen, maar het is echt niet de moeite waard. We zwemmen snel weer terug. Uit het water komen is ook geen feest, ik trek snel mijn flippers uit en ik word weer tegen de kant aan gesmeten. Ik glij over het grind en als ik het water uitloop verlies ik een flipper die Gooijert snel uit het water vist. Mijn hele bikini zit vol met grind, en Gooijert moet zijn zwembroek ook even legen hahaha. Het grind zit zelfs in mijn haar. We kleden ons om en lopen daarna weer terug over het zand.
We douchen in onze hut en gaan dan naar het dorp, inmiddels is Gringo’s Curt weer open, daar hadden we over gehoord omdat je daar goed vogels kan spotten, maar deze tent was de hele week gesloten (familiebezoek). We lopen naar binnen en zien gelijk een toekan heel dichtbij zitten, wat gaaaaaaaaf! We bestellen een mixed fruitshake met rum en gaan lekker zitten. Prachtige vogels die we nog niet eerder hadden gezien vliegen af en aan en de toekan komt ook weer terug. Ik kan nu prachtige portretten schieten van de toekan. En er komt zelfs een kapucijnaapje een banaan stelen, oeps, dat is niet helemaal de bedoeling, maar ik kan wel toffe foto’s schieten van het beestje.
De avondtoer gaan tot niemand zijn verrassing niet door, meneer de gids is ziek, jaja. We zijn er inmiddels wel achter dat Fernando een mannetje is met veel babbels en weinig actie. In onze hut zit weer een dikke griezel van een spin, die Gooijert naar een andere wereld helpt, ik wil het beest niet zien, dus ik verstop me in de badkamer.

29 januari

We gaan in de ochtend naar het dorp richting de rivier/strand. Daar zit ook een tent die vogels voert en de rivier mondt daar uit in zee. We lopen het terrein op maar ze zijn gesloten, wel zien we gelijk een jonge krokodil liggen op de kant, die ruzie heeft met een insect. Hij probeert het vliegende insect met zijn poten weg te krijgen, maar dat lukt niet helemaal dus dan gaat hij het water in. We waren net op tijd, want in het water zie je hem amper liggen. We kopen wat fruit en gaan terug naar onze hut, bij de keuken eten we ons fruit en kletsen wat met het andere Nederlandse stel. Er komen aapjes langs en we vermaken ons met aapjes kijken, ze willen de bananen stelen die we de vogels voeren. Gooijert jaagt ze weg, maar uiteindelijk winnen de apen, hahaha. Inmiddels zijn het er een stuk of 8 en ook de neusberenfamilie komt nog even langs wandelen. We gaan met zijn 4-en weer naar Gringo’s Curt en nemen weer een lekkere mixed shaked met rum. We bekijken de vogels en dit keer komen er 2 toekans langs, het is een koppeltje. In de verte zit ook nog een motmot te wachten maar die komt niet dichterbij. Rond half 6 gaan we weer naar Claudio’s grill, we hebben nog best veel colones over dus we gaan weer eens chique uit eten. We drinken er 2 mojito’s bij en nemen zelfs een dessert. Leuke avond goed afsluiter van onze vakantie zeg maar. Als we bij onze hut komen zit er weer heel wat wildlife binnen en buiten. Aan de buitenkant zit een grote snuitkever die we uitgebreid fotograferen en ook een prachtig getekende mot. Binnen hebben we dit keer een mot en een krekel.

30 januari

We staan om kwart over 6 op, ruimen onze laatste spullen in en maken ons ontbijt. Rond kwart over 7 zitten we in de auto, op weg naar San Jose. De rit begint op de onverharde weg, met de prachtige jungle om ons heen, we passeren weer 6 rivierbeddingen, we zien toekans, neusberen en apen onderweg en diverse blue morpho vlinders. Als daarna de asfvaltweg begint wordt ook de natuur minder spectaculair, de wegen worden drukker en het laatste uur naar San Jose, is ronduit vreselijk. Wat een herrie , chaos en drukte! We arriveren kwart over 2 bij hotel Dos Palmas vlakbij het vliegveld. Het is echt weer wennen al die drukte. We genieten van de laatste zonnestralen bij het zwembad en drinken onze laatste biertjes op. Om 18 uur wordt onze auto opgehaald en we eten bij een chinees aan de weg, de tent is echt te ranzig voor woorden, maar iets anders vinden we niet. De keuze is gefrituurde kip (ik eet geen kip) sushi (is niet onze favoriet) een afhaalpizza of deze chinees. Het eten is wel lekker overigens. We genieten nog van een biertje met een chipje en dan worden we morgenochtend kwart voor 7 opgehaald door de taxi, die ons naar het vliegveld brengt. Er zijn nog 2 Nederlanders gearriveerd die dezelfde vlucht hebben (grappig detail, ook al kwamen ze een week later aan dan wij, maar ook zij hadden vertraging met Air Canada)
We onwijs genoten van Costa Rica, de natuur is zo mooi en zo divers, we hebben onwijs veel gezien en zelfs bijna uitgestorven dieren gezien. Het is een rijkdom dat we deze reis hebben mogen mee maken. Ook al hebben we met de vluchten geen geluk gehad, verder hebben we het onwijs naar ons zin gehad.